چه زمانی ماشین ژاپنی ، ژاپنی نیست؟

چند سال پیش، به عنوان مهمان تویوتا در یک مسابقه نسکار، این شرکت در تلاش بود تا توانایی های آمریکایی خود را ثابت کند. ناوگانی از کامیون‌های ایمنی توندرا با عبارت «ساخت‌شده در تگزاس» در کناره‌هایشان زمزمه کردند. تویوتا در تلاش برای مبارزه با فورد و جنرال موتورز، می‌داند که در مضیقه قرار دارد، یک ژاپنی در بیشتر موتوراسپورت‌های آمریکایی.

من همیشه این را خنده دار می دیدم. چطور تویوتا توندرا یک ماشین آمریکایی نیست؟ یک لحظه نشان تویوتا را فراموش کنید. نه تنها در آمریکا ساخته شده است – و همیشه ساخته شده است – بلکه توسط آمریکایی ها، در آمریکا، برای آمریکایی ها طراحی شده است. و این فقط توندرا نیست. بسیاری از خودروهای ژاپنی کاملاً در آمریکا ریشه دارند.

تویوتا اولین خودروساز ژاپنی بود که در سال 1957 Toyopet Crown را به ایالات متحده صادر کرد. ایجی تویودا، رئیس قدیمی تویوتا در زندگی نامه خود نوشت که تویوتا به دلیل ترس از خروج از بازار ایالات متحده مجبور به صادرات شد. این شرکت به خودرو اطمینان نداشت و راه اندازی آن یک فاجعه بود.

“[ما] از شانس خود استفاده کردیم و شروع به صادرات به ایالات متحده کردیم تا ادعای خود را به خطر بیندازیم.” اما استقبال وحشتناکی بود.”

تاج با استانداردهای معاصر ضعیف بود. این برای مناطق روستایی ژاپن به اندازه کافی سریع بود، اما نه سیستم بین ایالتی در حال رشد آمریکا.

تویودا نوشت: «به گذشته، اولین ابتکار ما در واقع بسیار ضعیف بود، اما زمان‌بندی ما قطعاً خاموش نبود. در واقع، داشتن این تجربه تلخ در پشت سر ما به ما کمک کرد تا برای ساخت خودروهایی که مناسب هستند، سخت‌تر کار کنیم. برای بازار آمریکا.”

چطور تویوتا توندرا یک ماشین آمریکایی نیست؟

سایر خودروسازان نیز با تجربیات مشابهی به دنبال آن بودند. هر شرکتی به سرعت کشتی را اصلاح کرد و متوجه شد که برای موفقیت در آمریکا باید برای آمریکایی ها اتومبیل بسازد. در اوایل دهه 1970، ژاپن خودروهای باکیفیت زیادی را به ایالات متحده صادر کرد. Datsun 510 و 240Z نشان دادند که عملکرد سبک اروپایی می تواند ارزان و قابل اعتماد باشد. اولین هوندا سیویک با کمتر کار بیشتری کرد و تویوتا کرولا داشت. بحران نفتی 1973 دیترویت را با پای صاف گرفتار کرد و خودروسازان ژاپنی گزینه های فریبنده بسیاری برای خریدارانی داشتند که به دنبال اقتصاد، قابلیت اطمینان و کیفیت بهتر بودند. خودروسازان آمریکایی هرگز واقعا بهبود نیافتند.

هوندا اولین خودروساز ژاپنی بود که با آکورد در سال 1982 خودرویی را در ایالات متحده ساخت. هوندا با ساخت خودرو در آمریکا، مشمول سیاست‌های حمایت‌گرایانه ایالات متحده و ژاپن نمی‌شد و بهتر می‌توانست با محلی خود ملاقات کند. تقاضا داتسون چند سال بعد دنبال شد و تویوتا با جنرال موتورز شریک شد تا به طور مشترک کارخانه ای را در فرمونت، کالیفرنیا، نیو یونایتد موتور تولیدی، شرکت یا (NUMMI) راه اندازی کند. بلافاصله پس از آن، آن نیز کارخانه خود را افتتاح کرد.

امروزه هر خودرویی که هوندا در آمریکا می فروشد، به استثنای سیویک تایپ R، در آمریکای شمالی ساخته می شود. اکثر محصولات تویوتا هم هستند و همینطور با نیسان هم معامله می شود. سوبارو، یک بازیکن کوچکتر، سالانه حدود 300000 خودرو در ایندیانا می سازد. پس از جدایی مزدا از فورد، مزدا برای مدتی تولید خودرو در ایالات متحده را متوقف کرد، اما اکنون CX-50s را در یک کارخانه متعلق به تویوتا در آلاباما تولید می کند. میتسوبیشی تنها خودروساز اصلی ژاپنی است که خودروهایی را در آمریکا می فروشد که در اینجا ساخته نمی شوند.

اما این فقط تولید خودرو در آمریکا نیست. خودروسازان ژاپنی مدت‌هاست مراکز تحقیق و توسعه را در اینجا راه اندازی کرده‌اند تا کاری را انجام دهند که ایجی تویودا پس از شکست Toyopet Crown به آن پی برد – ساخت خودروهای سفارشی برای ایالات متحده. به عنوان مثال، تویوتا موتور تحقیق و توسعه آمریکای شمالی، در سال 1977 در Ann Arbor، میشیگان افتتاح شد.

پس آیا این نوع خودروها – که در آمریکا برای آمریکایی ها ساخته شده اند – اصلا ژاپنی هستند؟ البته که هستند.

شلدون براون، مهندس ارشد تاکوما، توضیح می‌دهد که در مورد تویوتا، مهم نیست که یک خودرو کجا توسعه می‌یابد و برای چه کسی توسعه می‌یابد، این خودرو همچنان تویوتا است.

او به Motor1 گفت: “من به شما می گویم که در حالی که [تاکوما] تا حد زیادی در آمریکای شمالی توسعه یافته است، هنوز هم در روحیه ذهنیت تویوتا است.” “درک اصولی ما همیشه در حال ساختن با کیفیت هستیم، ما همیشه به دوام فکر می کنیم، ما همیشه به این فکر می کنیم که آیا این هنوز DNA تویوتا را دارد؟”

براون می گوید همه اینها به فرهنگ شرکتی تویوتا، یعنی تویوتا وی باز می گردد. این فرهنگی است که به طور گسترده مورد مطالعه قرار گرفته است و تأثیر زیادی بر نحوه عملکرد سازمان ها فراتر از دنیای خودرو داشته است.

براون توضیح داد: «در حالی که ژاپن همیشه منطقه رهبری ما برای برتری در تولید بوده است، این فرآیند و فرهنگ آنهاست. “فرهنگ با احترام به مردم شروع می شود و در مورد یک فرآیند شروع می شود و ما آن فرآیند را دنبال می کنیم و این روند طرح ریزی شده است. بنابراین واقعاً مهم نیست که کامیون را کجا می سازید زیرا هنوز همان اصول اصلی را دنبال می کنید.”

من به شما می گویم که در حالی که [تاکوما] تا حد زیادی در آمریکای شمالی توسعه یافته است، هنوز در روحیه ذهنیت تویوتا است.

با رانندگی Tundra TRD Pro که در اینجا می بینید، سخت است که در آمریکایی بودن آن غرق نشوید. این جانور بزرگی است که برای مقابله با زمین های وسیع آمریکا با همسر و 2.5 فرزندتان کاملاً مجهز است. با وجود لوگوی تویوتا در جلو، این آرم در ژاپن به تمام معنا «مطابق» نیست. و با این حال، بر روی یک قاب مشترک با لندکروزر قدرتمند سوار می شود. این خودرو با همان استانداردهای باورنکردنی ساخته شده است که کامیون های تویوتا را به وضعیتی نمادین تبدیل کرده است.

شما می توانید آن را ژاپنی-آمریکایی بنامید، اما حتی این نیز تقلیل دهنده به نظر می رسد، یک ساده سازی بیش از حد. می‌دانم چرا در مسابقات نسکار، تویوتا احساس کرد که باید مردم را از منشاء ایالات متحده آمریکا آگاه کند. این یک داستان ساده برای تبدیل مشتریانی است که ممکن است نسبت به یک خودروی “خارجی” شک دارند. اما داستان پیچیده‌تر، داستانی که نمی‌توان آن را با سه کلمه در کنار هم خلاصه کرد، بسیار جالب‌تر است.